“Goedemiddag”, roep ik vrolijk aan de telefoon, tegen een klant die waarschijnlijk al geniet van het aankomende lange weekend. Ze is namelijk misschien nog wel vrolijker dan ik en de goede toon tussen ons is direct gezet.
De reden dat ik deze klant bel is een klanttevredenheidsonderzoek, in de volksmond enquête maar aan dat woord kleeft toch altijd een gedwongen smaakje. Zelf “kwam” ik in de stad nog wel eens een dame tegen die me dan met pen en papier belaagde om me met vragen te bestoken waar ik geen zin in had. Afwimpelen is een gewoonte geworden.
Dat is jammer, want het belang van zo’n onderzoek is niet voor het bedrijf zelf, maar voor de klant.
Mevrouw is overigens zo “om”, ik wil haar nog uitleggen waarom ik bel en dat ik dat zeker niet doe om alleen maar goede cijfers uit haar te peuteren, of complimenten, maar het juist graag van haar wil horen wanneer het project niet goed zou zijn verlopen, of dat ik haar nog om tips zou willen vragen omdat dit hele onderzoek geënt is op het verbeteren van de processen in ons bedrijf.
Maar nee, ze wenst me een heerlijk weekeind toe, is heel erg tevreden over onze dienstverlening (echt!) en vond het een erg leuk gesprek. Ik ook!
Mocht ik u in de toekomst benaderen voor een klanttevredenheidsonderzoek, of hoe u het ook wilt noemen, dan neem ik natuurlijk genoegen met de mooie cijfers of misschien zelfs een compliment maar mocht u onverhoopt zelf vragen, tips of issues hebben, dan ga ik daar graag mee aan de slag.
